Ели Танасковска е познато лице од ТВ екраните. Мене ми е позната од претходно, пред да ја запознае јавноста како телевизиски лик. Се знаеме од средно. Уште додека на одморите правевме разни глупости, ама и не само глупости.
Како и да е, на последната средба на нашата генерација од „Никола Карев“, додека се пребројувавме, сфативме дека од нашиот клас, барем од присутните, имаме две баби и еден дедо. „Баби и дедовци“…сѐ уште ми звучи многу чудно, ама тоа е, кај да е, сите ќе не снајде… дај Боже.
И додека размислував какво е тоа чувство да се биде баба, дали навистина внуците се сакаат повеќе или барем исто како сопствените деца, дали ми е време или е уште рано, дали ќе се чувствувам постара или напротив, тоа ќе ме подмлади, и за разноразни слични непотребни дилеми бидејќи на крајот на краиштата сето тоа е нормален тек од животот, ми текна дека е добра идеја сепак овие дилеми да ги разрешам во разговор со Ели.
Особено откако ми спомна дека цели три месеци била кај ќерка ѝ во Канада, за да ја чува внуката.
Ѝ се јавив и ја прашав да ни каже нешто за тоа како е да се биде баба, а особено како е да се биде згодна баба која изгледа толку добро што сите мислат дека му е мајка на внучето и патем да ни раскаже нешто за животот во Канада.
Целиот текст прочитајте го на порталот „Мајка и дете“.
