Време Македонија да ја биде или да не ја биде остана уште малку. Ова парче земја никогаш не било во потешка состојба отколку сега. Не од други. Туку од самите Македонци. Од „хероите“ – патриоти и од предавниците. Уште неколку дена нѐ делат дали пратениците од ВМРО-ДПМНЕ ќе го дадат својот глас за Преспанскиот договор, за промената на името, за измените во Уставот и за отворање на патот Македонија да биде во НАТО и ЕУ. Ќе се најдат ли „јунаци“ од оваа партија, не за СДСМ, туку за Македонија, за сегашните и идните генерации да не бидат заробени, да не бидат сами, да немаат затворени граници и да имаат подобар живот. Ќе го дадат ли својот глас младите никогаш повеќе да не бараат леб во Европа туку Европа да дојде во Македонија. Ќе се најдат ли „јунаци“ над „јунаците“?
Седам сам на клупа во паркот. Низ глава ми минуваат разни мисли. Ми приоѓа еден познаник. Знаев дека е вмровец. Се поздрави и седна до мене. За да почне разговор ми вели дека добил покачена пензија и дека оние што ветиле го исполниле ветувањето. Не му реков ништо. Тој пак го продолжи разговорот.
„Јас не бев да гласам на референдум! Не знам, но има нешто што толку многу нѐ „сакаат“ сите и што „запнале“ Македонија да оди во Европа. Не знам што е? За арно нека е. Ете и синот со снаата и децата заминаа за Холандија. Ама знаеш, ни викаат нашиве, дека ако го прифатиме името Република Северна Македонија ќе сме го изгубиле и името и идентитетот и јазикот. Мислам дека нѐ лажат. Синот ми вели сосема друго: „Татко ваму е животот. И работа има и ред има и дициплина има! Згреши што не си гласал. Татко, ми вели, Македонија не може сама! Кога моето дете ми го кажа ова видов дека сум згрешил, а мислам дека грешат и другите кои не сакаат сега да го дадат гласот „за“ и ние, како што ми вели синот, бел свет да видиме!“, рече тивко како човек кој е „кабаетлија“.
Кога виде дека ништо не му реков стана од клупата, ми подаде рака, се поздрави и без збор си замина. Гледав како си заминува и се запрашав:
„Сите велат дека договорот е добар и дека никогаш нема Македонија да направи подобар договор со Грција. А за тој договор, со промената на името од Република Македонија во Република Северна Македонија „благослов“ дадоа и Германија и Англија, Франција, САД и многу други. Десетмина се попаметни од нас сами! Што е тогаш она што го дели Македонецот? Што е она што едните се прават дека се поголеми Македонци од другите!? Дали во прашање е инаетот или пак лагите на водачите на едната и другата македонска партија. Не, не е прост Македонецот! Тој е умен. Видел и „урка и вретено“. Поминал и турско, и бугарско и српско. А сега се најде во ќорсокак?“
Станав и тргнав кон улицата. Кога се искачив по скалилата сопрев. До мене како да дојдоа зборовите на пријателот. Го побарав со поглед. Беше далеку. Сакав да викнам, силно да викнам по него. Сакав да му речам:
„Пријателе! Си згрешил, но и јас мислам дека Македонија ќе победи! Ќе се најдат десетмина јунаци од ВМРО-ДПМНЕ и ќе го дадат својот глас. Не за СДСМ туку за македонскиот народ и за сите нивни деца кои за парче леб го напуштија татковото огниште!“
