Слабо облечен човек, свирел на виолина пред влезот на метрото. Илјадници луѓе поминувале во тоа студено утро, но ретко кој ќе фрлел по некоја ситна паричка. Но, сиромавиот музичар продолжил со смрзнати раце да свири, иако тешко ја поднесувал индиферентноста на нормалниот свет кон неговата мизерија и музика. Некои од нив правеле шеги, а некои други дури и го навредувале! А нему очите му солзеле, душата го болела. Целиот се тресел од студ, а едвај собрал неколку долари.
А тој всушност бил славниот светски виолинист Joshua Bell, кој во тој момент свирел на виолина вредна 3,5 милиони долари. Истиот тој, дента пред тоа одржал масовен концерт во Бостон, а сите билети од по 100 долари биле распродадени за неколку часа. А на улица Bell свирел маскиран, инкогнито како експеримент на „Вашингтон пост“ со цел тестирање на перцепциите, вредностите и приоритетите на луѓето.
А колкумина од нас знаат што се наши приоритети и реални вредности? Знаеме ли да правиме разлика меѓу доброто и лошото?! Или пак, бесценетиот камен го сметаме за обичен камен, а обичниот за бесценет! А потоа каменот да ни се скрши од глава, оти од блиску доаѓа! Референдумот се наближува, а го напаѓаат токму тие кои по секоја логика треба да го бранат. Вистински патриот (ако сакате и вмровски) е тој што силно ќе поддржи референдум, оти нема друг пат, освен ако како таков не го сметаме пеколниот пат. А за чудо, вмровскиот партиски брод плови без компас во насока на опасни диви води, влечејќи ја државата со себе. А Мицкоски наликува на слеп кормилар кој на патниците им вели дека ги носи кон скриеното богатство, а не гледа дека бродот е стигнат до самиот раб на опасен водопад. Жестокото напаѓање на Договорот води кон реален негов бојкот. Мицкоски да гласа и со златно пенкалце, тоа сепак ќе испадне само тенекија. Тогаш ќе се види кој поради „капитулантскиот“ договор ќе капитулира. Познато е дека оние кои живеат во облаци гледат само магловито. Политиката „против целиот свет“ заврши капитулантски дури и за моќниот Милошевиќ, а најголема цена плати самата Србија. За жал често политичарите си се мерат себеси со утринската сенка, па испаѓаат и нереални, а и опасни. Да стрелате по моќната геополитика која е компатибилна со интересите на земјата е исто како да стрелате во срцето на вашата држава. Тоа не е само магарешки инает пред мостот, туку попрво е свесно пукање по сечија глава за да се спаси нечија глава. Да вршите диверзија врз таквиот меѓународен караван, е како да играте фудбал на минирано поле.
За среќа, поголемиот број граѓани на државата знаат што е вистинскиот пат. Знаат дека друштвото од најмоќните држави и нив ги прави моќни. Несреќник ќе биде тој што ќе поверува во фантазијата дека детонирањето на тој пат е добитна комбинација! Луѓето добро знаат дека зад тоа стои само криминалот. Зад бојкотот стои само бившото криминално водство, антизападно ориентираните структури, малубројни фанатици и незнајковци. Првите сакат да се испазарат за избегнување правда. Вторите ја третираат Македонија како да им е маќеа, а некоја друга држава мајка. Третите – „ што на ум тоа на друм“. Каде тука припаѓа водството на ВМРО?! Да беа малку попаметни (или понормални), ќе сфатеа дека си играат руски рулет каде сите шест комори се полни. Разбирлива е нивната мака дека тешко ќе се ослободат од спрегите на челниците од минатата власт, кои уште располагаат со огромен капитал стекнат на црно со оцрнување на нашите животи, но кога и да е, тие со таквиот феномен ќе мора да се соочат. За да станат господари треба да престанат да бидат слуги. А токму сега им е поволниот момент за да се откачат од нив. Вистинските вмровци треба први да излезат на гласање. Оти, со искреност растат и малите нешта, а со лаги и големите се рушат.
Поинаку, нивното водство ќе се соочи со сериозна внатрешна алтернативна опција која ќе наиде на поддршка кај нивното членство, кое сега знае дека вистинскиот политички диригент на ваквото ВМРО нема ништо заедничко со Македонија. Никој не верува дека тој што ги газел цели 11 години, тоа го правел за нивно добро. Луѓето сега се срамат поради нивната сиромаштија, ама и тие се плашат за нивното богатство. Луѓето нема лесно да ги заборават тие од кои биле заборавени. Секој што малце разбира, протестите против Договорот со Грција ги гледа како дела за закопување на државата, а нивните водачи како нејзини гробари.
Првиот чекор што Мицкоски треба да го направи е дистанцирање од минатото водство. Колку и да е тешко, впрочем тоа е единствениот механизам за ВМРО да почне да се крева на нозе. Вака, ни на земја ни на небо, не само што се сече гранката на која се седи, туку се сече целото стебло. Се повеќе од верни вмровци слушам дека ќе излезат на гласање, оти спротивното е погубно за државата, но и за партијата. Дури и да не беше така, бојкотот е одлика на слабиот. Тоа значи дека немате мнозинство да го рушите договорот. Со тивок бојкот, 90 отсто од излезените ќе бидат „ЗА“, а тоа дополнително ќе го ослабне ДПМНЕ, и таа ќе се подели, а можни се и лидерски смени. Со јасно повикување на излезност, таа ќе почне внатрешно да се прочистува, оти непосакуваните ќе отпаднат. Погрешно е да поддржуваат насилници, барајќи нивно амнестирање оти ќе кажале кој е главниот организатор на државниот удар. И цело време се повикувате на родољубост и невиност. А да барате „невиност“ за злосторниците од 27 април е исто како да барате невиност од нашите баби!
Треба да сфатиме дека луѓето не се создадени за цело време да бидат среќни, ама не и цело време да бидат несреќни. Не може Мицкоски да фрли камен и да ја сокрие раката. Тој со бојкот ризикува многу. Прво, државата ја доведува до безилезност, а вината најмногу ќе биде негова. Второ, наместо да има нови понуди, тој ќе се идентификува со минатото злосторничко водство. Трето, со бојкот тотално ќе биде изолиран од меѓународната заедница. Четврто, ќе ризикува внатрешен раскол каде што тој ќе биде загубената страна. Петто, и тој мал сјај што го има, ќе затемне, оти ќе наликува на хирург кој одбил да оперира, а пациентот починал. Тој впрочем во моментот и нема опција меѓу доброто и лошото, туку меѓу помалце лошото и погубното. Ако продолжи да се здружува со Иванов, двајцата заедно ќе се борат со ветерниците.
А сите ние треба да сфатиме дека чесноста, совесноста и одговорноста се најсилна идеологија. Дури и во политиката. Оти да станеш одговорен човек е многу повозвишено отколку да станеш неодговорен лидер.
