Отишол Заев на лекар.
– Докторе, разбрав дека Катица ме изневерува.
– Со кого бе?
– Со Боки тринаеска.
– Пријави ли кај обвинител?
– Пријавив.
– Добро си сторил. И види сега, јас сум лекар, не можам ништо да сторам во врска со твојот случај.
– Ама чекај докторе, да ти раскажам како беше. Ја зедов пушката и на Катица и велам, сега тебе ќе те убијам. А таа ми вели, полека бе, седни тука да испиеме по едно кафе. Ако ме убиеш мене, ми вели, ти ќе лежиш, владата ќе падне, а Боки ќе си најде друга.
– Па сега, во право е жената…
– Утредента разбирам дека пак ме изневерува. Ја земам јас пушката и и велам, е сега Боки ќе го убијам. А таа, ама чекај, аман полека, смири се, ајде пак по едно кафе да испиеме. И пиеме кафе, оти јас со секого пијам кафе нели, а таа ми вели: ако го убиеш Боки, јас друг ќе си најдам, ти ќе лежиш, владата ќе падне и што си сторил?
– Паметна бе таа Катица, а ние ја мислевме…
– Ама чекај, докторе. Тоа не е сė. Утредента пак ги фаќам во љубов голема. Пак ја земам пушката и на Катето и велам, готово е, сега сам ќе се убијам. А таа, ама полека човече, седни по едно кафе да испиеме. И пиеме кафе, а таа ми вели: Зоки, ако ти се самоубиеш, јас и Боки пак ќе си бидеме заедно, ти ќе бидеш мртов, ем сите ќе ти смеат, ем владата ќе падне.
– Во право е. И што си сторил тогаш? Ништо.
– Е сега кажи ми ти, докторе, што треба јас да сторам?
– Види премиере, под итно да намалиш со кафето. Ќе ти се крене притисокот.
(Римејк на еден стар, добар виц, како за мал, неделен „напад врз демократијата“)
