Циничното хушкање против договорот околу новото име на Македонија е продолжување на губитничката политика, пишува професор Никола Самарџиќ во српски Данас.
Македонскиот претседател е патетична путиновска марионета, кој ја изгуби и поддршката на бугарската влада. Поддршката на круговите во Македонија кои извршија неуспешен обид за државен удар во 2017, сличен на оној во Црна Гора, Србија дополнително ќе ја компромитира и ќе ја лиши од конструктивното влијание во соседството.
Македонско-грчкиот договор ја внесува Македонија во НАТО, и ја забрзува во интеграцијата во ЕУ. Поставена е бариера на остварувањето на големоалбанскиот националнен проект: таква држава не смее да има никој, ако ја немаат сите.
Вп продолжение ќе наведам дел од интервјуто што го дадов на скопскиот „Глобус“ во 2008, пред точно десет години.
„Ние не смееме да се потпираме само на Брисел. Европската интеграција подразбира добрососедски односи и регионална интеграција, децентрализација на државната управа и асиметрична автономија на покраините, регионите и градовите, деетатизација и денационализација, демилитаризација и безбедносно-политичка интеграција во НАТО, денацификација како отворено, јавно соочување со тековите и последиците од агресијата со која беше исполнета југословенската дезинтеграција“.
„Тукашните медиуми се во служба на најприземната дневна политика, на олигарсите, лобистите на Црногорци од Теразије и воените злосторници од Република Српска. Политичарите и медиумите не ги споменуваат косовските Албанци како политичка заедница која има свој политички став, колективни права, кој има намера да постигне целосна независност и да ја брани по секоја цена.
Во такви околности не може да се очекува дека официјална Србија е во состојба да комуницира со Македонците како народ толку сличен, кој е исполнет со добрина, пријателско расположение, кој и самиот оствари независност која, во тоа сум убеден, ќе ја внесе во претстојните процеси на интеграција. Непостоењето на единствен став на претседателот и премиерот на Македонија за идното официјално државно име, и отфрлањето на предлогот на посредникот на ОН, во спорот меѓу Скопје и Атина, сето тоа ќе придонесе за одлагање на решението кое би требало да го затвори проблемот кој е сериозен токму поради својот карактер кој не е во сè рационален. Но името Северна Македонија, што одговара на географската реалност, гледано од страна, може да биде компромис кој првенствено ќе ги затвори негативните емоции и долгото траење на лошите односи меѓу Скопје и Атина“.
Иако српската традиционална политика е губитничка во својата севкупност, Ивица Дачиќ е единствената важна личност на врвот и во 2008 и во 2018. Режимот на Милошевиќ е сместен во Тадиќева функционална рамка. Функциите на министер за полиција и дипломатија во Србија се слични. Политиката на Дачиќ, за Русија против Србија, јасно победи на изборите во 2016. Неговата мала логика има огромна разорна моќ. Таа изолира, бомбардира, таа го урива и нашето братство и единство, најсветлиот завет на секоја Југославија.
На ваква Србија сме принудени со референдумот кој во 2006 е реализиран со истата логика на политичкото насилство.
Македонија и Грција (или Црна Гора на која Србија во немоќ повторно ѝ го сврте грбот), од нив немаме поблиски. Логиката на одбивање на македонско-грчкиот договор, на глупоста и злото, е показател на длабока несреќа, очај, на секој наш поединец. Можеби не е доцна, иако сите времиња ги потрошивме.
(Др Никола Самарџиќ е историчар, професор на катедрата на Филозофскиот факултет во Белград.)
Подготви: А.Ј.
