Милена Милошевска Авиа е скопјанка, поточно, како што гордо вели и самата: тафталиџанка, која во оваа населба, во мирно и безбедно опкружување, ги помина првите години од својот живот. Не е дека тогаш немаше предрасуди кон луѓето со темна боја на кожата, напротив, токму предрасудите им го одредија потешкиот пат во животот неа и на нејзината мајка, но денеска ги има и повеќе, а и луѓето се многу посурови. Така вели Милена, а таа точно знае што зборува. Искусила на себе, а сега со тоа се соочуваат и нејзините четири деца.
Ние, староседелците во Тафталиџе 1, си ја знаеме како Миленче на Симка, глувонемата жена која беше доволно храбра во тоа време да биде самохран родител, а згора на тоа и мајка на дете со африканска крв.
Живееја на улица „Виенска“, кадешто ние, девојчињата од маало, кои во тоа време бевме пубертетлики, која во основно, која во средно училиште, со радост одевме речиси секој ден за да ја видиме тогаш малечката Милена или да ја земеме на прошетка за да може мајка ѝ да заврши некоја работа по дома. Симка беше жена со преубава руса плетенка и сини очи. Читаше од усни, а испушташе и гласови кои иако не беа убаво артикулирани во зборови, сепак можевме да ги разбереме затоа што Симка беше дел од нашите животи.
Целиот текст прочитајте го на порталот „Мајка и дете“.
