Секоја нова револуција носи нова прераспределба на богатствата на светот, а со нив, и нови шанси за просперитет на народите! При последната, третата, од почетокот на 19 век, Европа и САД, речиси од дното на остварениот БДП се лансираа на врвот, преземајќи им го приматот на Кина и Индија! Сега настапува четвртата, онаа Интернет-револуцијата! Водечките корпорации го преземаат водството за организирање на најголемиот дел функции во општествениот и во личниот живот! Најорганизираните, без сомнение, се тие што со новата распределба на богатствата, ќе си обезбедат и најдобри услови за натамошен просперитет!
Секоја нова технолошка револуција, по правило, носи со себе укинување на постојни и отворање нови работни места! Од кредибилни институции, се предвидува дека за 15 години 50 отсто од постојните занимања ќе ги снема, но(!) и за исто толку ќе се појават нови. Технологијата граби со недофатна геометриска прогресија. Само еден банален пример: поради самовозечките возила, „возач“ ќе биде заборавено занимање! Затоа, сериозни држави, сериозно се занимаваат со оваа појава. Предничат поранешните советски т.н. балтички (Естонија…), скандинавските, некои азиски итн.
Каде е Македонија во оваа приказна?! Има ли Македонија визија за илјадниците млади, потиснати од секојдневните грижи за опстанок, при осиромашеното образование, без воспитување, со низок степен на функционална писменост, а сепак – докажан расадник на многубројни талентирани млади и заминати по белиот свет и таму докажани, потврдени и признати? Нема!
Македонија со децении се гуши во лавиринтите на своите корумпирани, неписмени, кусогледи, лакоми и дегенерирани власти; Македонија не мисли, ниту има простор да размислува за својот просперитет како рамноправна членка на светската заедница на народите, зашто е исправена пред зададената обврска за себеуништување; Македонија нема право да има историја, наука, култура, зашто тие само ќе го потврдат нејзиното неприкосновено постоење. Но затоа, Македонија, со сесрдна помош однадвор и однатре, раскошно ќе ви се докаже:
– Во тоните ѓубре по улиците, опасен отпад на депонии на секој чекор, иако стотици „експерти“ седат во Министерството за екологија…
– Низ ходниците на ХРАМОТ на правото и правдата (Министерството за правда!), ако од немајкаде сте принудени да влезете и да побарате, на пример, извод за матичната книга на умрени, па ќе наидете на „лешинари“ кои неовластени, диво и единствени делат обрасци за пополнување за 100 денари, секако без фискална, за тие да ви го пополнат, третирајќи ве за неандерталец…
– Низ илјадниците партиски Муртовци што чекаат да седнат на местата на конзервираните други партиски Куртовци, иако стручноста и компетентноста се уставно гарантирани, при сите министерства и агенции за државни службеници…
– Низ непочитта, исмевањето и поништувањето на скапоценото национално чувство и највредното фолклорно/културно богатство и традиција, најмногу од оние што се надлежни за нивно негување, заштита и чување…
– Во наметнатиот единствен стил за преживување, опстанок и владеење на неспособните – подаништво, демагогија, лажење, подлизување, кодошење, обезличување, виткање „кичма“… затоа што власта може само со таква сорта некако да се одржува и зашто и самата таа, поради практикување таков начин, е поддржана да дојде и да остане на власт од светските хегемони…
– Во невкус, шунд и кич, во скороевиќко луксузирање со народни пари на сите нивоа на организирање на власта и општеството…
– Во лицемерието на Црквата, особено на научните и уметнички институции…
И така… едно време учевме, читавме и бевме горди на убавините и уникатноста на Македонија, како ПАПОК на светот. На убав македонски јазик читавме книги и со убави илустрации, во боја, на убава сјајна хартија, прекрасни монографии, се надевавме, верувавме… Но, ете, дозволивме, наскоро повеќе и да нема КОЈ да чита, да ни го снема ЈАЗИКОТ на којшто ќе се чита, да нема ниту ШТО да се чита, да исчезнуваат вербата и надежта во македонската иднина! Да, ќе нема книги за македонскиот ШУПАК на светот, како заеднички дострел на новите „цивилизациски, хумани и праведни“ принципи, далеку на маргините на новата Интернет-револуција!
Од Олгица Никола Трајковска, работник во културата
