Допрен глас до глуви институции

Дали навистина скопскиот граѓанин нема право на својот град туку (и) тоа права (пренесено, со нашиот глас) им припаѓа на политичарите? Или тие сакаат ние така да мислиме? Се разбира, така е полесно да се „владее“ – израз што македонската политика особено го сака, небаре сѐ уште живееме во средниот век, а тие се властелините што владеат со народот. И кога ќе го чуете тој збор веќе знаете колку е часот, со кого си имате работа. За жал, ова сѐ почесто го слушаме и денес!

Како и да е, градот, современиот град, па дури и Скопје, не е феудален посед на одредена партија – една или повеќе, во коалиција – уште помалку на врхушката на таа/тие партии. Мислевме дека тоа време е минато. Не знам, барем на тоа се надевавме, нели? А во тоа минато време се изгради и ова „Скопје 2014“, кое полека но сигурно се претвора во политички – бидејќи ова е политичко прашање пар екселанс – камен околу вратот на оваа влада. (Иако изгледа тие не мислат така!). Како и да е, нечинењето, непостапувањето по овој криминален предмет – а ова е богами и еден од (не само финансиски) најтешките криминални предмети, или некој не мисли така? – упатува на цела низа прашања, меѓу кои што основното е: зошто?

Ако „Скопје 2014“ беше ударната каписла во сите општонародни протести, на кои што потоа се шлепуваа партиите од тогашната опозиција, како тогаш, и зошто тоа остана на опашката на сите правосудни постапки? Толку е комлицирано, толку е закукулено и замумулено, толку е недостапно…? Извинете, ама – не е! Тоа само некој сака така да го прикаже. Уште помалку е тооолку скапо решавањето на најголемиот дел од „инсталациите“ на ова лудило, пред сѐ, мислам на оној конгломерат на бесправно подигнати споменици во централното градско подрачје, како што некој сака да го прикаже. И во овој контекст, има минимум три круга на можни повикувања на правната државата, од кои што два се основни, приоритетни: Општина Центар и Град Скопје.

Општина Центар беше директен покровител, но и соучесник во сите криминали на нејзината територија. Таму се наоѓаат најспорните и најидиотските испрдоци на овој „проект“, реализирани во времето на (минимум) двајца вмронски градоначалници во оваа општина. Оваа нова власт – општинска и градска – има причина да ги заштитува, или има нешто друго што ние не (треба да) го знаеме? И токму тие градоначалници кои ни го сместија ова?! Или, на пример, ако оној бивш трипати гласан смешка „градоначалник“ на Општина Центар уште во времето на стравовладата на крминалнана вмронска група нарача експертски (финансиски) извештај од двајца компетентни правници, и го доби тоа што го бараше, зошто никој уште тогаш не покрена соодветни обвиненија за сите истражени случаи на подрачјето на општината?

Или, ако тогаш беше уште „рано“ односно тогаш сѐ уште суверено владееше груевизмот, особено во правосудството, зошто тоа не се направи после промената на централната и општинската/градската власт? Зошто, на пример, приоритетни станаа одделни тераси на локалните кафетерии, а ова како да се заборави? Дури и спорнана тераса на „Белата палата“ која што така помпезно ќе се рушеше? Или сите докази беа само „докази“ и замајување на јавноста? Некој мора да ги објасни тие нешта. Истото важи и за новата власт во Град Скопје, која што без збор го амнестираше оној (ај да не го крштевам, доста му беше!) Коце кој во два мандати жареше и палеше во градов, а кон кого низ сиве години беа упатувани најгрдите зборови што јавно можат да се искажат. Ако гласот на пуфлана испадна така важен за државава та уште малку ќе именуваме и некоја улица по неа, зошто така молкум и помирливо се амнестирани другине на градско и општинско ниво? И зошто се почна но и се заврши САМО со оној несреќник масовен убиец Ќосето кој испадна најпроблематичниот лик и „градба“ на „Скопје 2014“ во изминативе дванаесеттина години, а се заборави сето друго? Или ова е „елегантен“ начин да ни се каже дека тоа „сето друго“ за некого – е ОК? За Општина Центар, за Градот, за градоначалникот, за советниците во Градското собрание, за Владата …? Но, ако сега е ОК, зошто не беше ОК и во времено на криминалцине кои вака ни го испоганија градот туку гневот на граѓаните беше дополнително поттикнуван и дури засилуван со учеството на тогашната опозиција – сега власт – на сите протести контра ова и вакво Скопје?