Како му е на дванаесетгодишник кој во работната недела мора да ги исполни сите училишни обврски со високи оценки, два пати неделно да оди после училиште на странски јазик, два пати на тренинг и еднаш на ментално размрдување (како да сето ова веќе не е доволно)? И покрај сето тоа треба да биде и весел, пристоен, уреден, љубезен… Од каде такви нереални барања кои родителите ги поставуваат пред децата и потребата строго да им се организира слободното време? Каде исчезна старата добра досада?
„Супер сме. Никола оди на англиски и баш добро му оди“, беше одговорот на познаничката на моето прашање како е. Нема во тој одговор ништо спорно освен фактот што Никола има 10 месеци. Тој е весело бебе, младо 306 дена, со тркалезни образи и бистар поглед, која сѐ уште, по малку очекувано, не зборува. Ниту еден јазик.
Прочитајте повеќе на порталот „Мајка и дете“.
Фото: Pixabay
