Наскоро почнува училиштето и моето „дрндање“ со цел одржување на доследност на родителскиот авторитет не запира, освен кога спијам. Не можам да се сетам дали јас сум била такво дете, не се сеќаваат ниту моите родители дека ме опоменувале на 13 години да си ги измијам забите.
Наутро, пред да тргнам на работа имам на списокот уште една ставка: да го земам со себе кабелот за интернет. Тоа е единствен начин децата да се вратат во реалноста во која постојат тетратки, книги и моливи. Сите останати методи се безуспешни.
Почнавме да работиме на меѓусебна, домашна комуникација. И натаму инсистирам на благодарам, молам, важи мама, на ќе се потрудам, на не се грижи…
Повеќе за ова на порталот „Мајка и дете“.
Фото: Pexels
