Кога луѓето се разведуваат обично, најголема грижа им е како нивните деца ќе го поднесат отсуството на едниот родител (најчесто на таткото), од нивните секојдневни животи, зашто кај нас е тоа нормално – еден мора да си замине не само од дотогаш заедничкиот дом, туку и од животот на децата.
Голем е бројот на примери во кои децата се лишени од присуството и од љубовта на другиот родител. Некогаш по инерција, затоа што и самите тие мислат дека така треба и никако поинаку, некогаш затоа што така повеќе им одговара, а некогаш, а тоа важи за оние кои би сакале, и сакаат и настојуваат тоа да биде многу почесто, но постоечкиот закон, крутите институции и нивните поранешни партнери им дозволуваат само малечки дози, некои дури и само по 2-3 часа неделно со нивните деца.
Овие родители минуваат низ вистинска голгота и со време, полека ги губат и своите деца кои се оттуѓуваат од нив огорчени затоа што не можат да сфатат зошто татко им (или поретко, мајка им), не може повеќе да ги гледа не само кога ќе посакаат, туку и на нивните најважни настани, родендени, натпревари, приредби, не можат да ги гледаат ниту бабите и дедовците, тетките и чичковците и сите оние кои до скоро биле дел од нивните животи.
И токму во овој дел на овие родители им се случува и најголем апсурд, нивното дете, на пример, за време на спортски натпревар, приредба, претстава, или слично, може да го гледа секој – но ако тие се појават на „местото на злосторот“ (а злосторот во тој случај е оној, кога сакате да си го видите детето), ризикуваат да заработат кривична пријава.
Родителските голготи на тројца татковци
Миле Дебарлиев е еден во низата обесправени родители кои грчевито се борат за нормален контакт со своите деца.
Тој е еден од оние случаи за кои се зборува дека се во последниве години многу чести, односно, врски кои престануваат веднаш откако ќе се роди детето.
Повеќе за ова на порталот „Мајка и дете“.
