Пред неколку месеци, додека се борев да издвојам време за пишување во моите денови преполни со обврски, еден колега предложи да ја прочитам книгата за секојдневните ритуали на големите уметници. Но, наместо да ми ја понуди инспирацијата на која се надевав, она што ме погоди најмногу за овие креативни гении – главно мажи – не беа нивните распореди и дневни рутини, туку оние на жените во нивните животи.
Нивните сопруги ги заштитувале од вознемирвања и прекини; нивните домаќинки и помошнички им носеле појадок и кафе во чудни времиња; нивните дадилки ги држеле нивните деца подалеку од нив. Марта Фројд не само што му ја подготвувала секое утро облеката на Сигмунд, дури и му ставала паста за заби на четката. Домаќинката на Марсел Пруст, Челесте, не само што му ги носела утринското кафе, кроасани, весници и пошта на сребрен послужавник, туку секогаш му била при рака, секогаш кога сакал да разговара со некого, а тоа понекогаш траело со часови. Некои жени се споменуваат само заради она што го издржувале, како што е сопругата на Карл Маркс – неименувана во книгата – која живеела во беда со преживеаните три од нивните шест деца, додека тој ги поминувал деновите пишувајќи во Британскиот музеј.
Густав Малер се оженил со ветувачки млад композитор по име Алма, а потоа ѝ забранил да компонира, велејќи дека може да има само еден композитор во семејството. Наместо тоа, се очекувало да ја оддржува куќата во тишина за него. По неговото пладневно пливање, тој очекувал од Алма да му се придружи во долгите, молчеливи прошетки додека тој компонирал во главата. Таа со часови ќе седела за време на ужината или во тревата, не осмелувајќи се да го вознемири. „Во мене има таква борба!“, Пишува Алма во својот дневник. „И мизерен копнеж за некој што мисли на мене, кој ми помага да се најдам себеси! Потонав до ниво на домашна помошничка!“
Целиот текст прочитајте го на порталот „Мајка и дете“.
Илустрација: Mikyung Lee/THE GUARDIAN
